Πρόσκληση του Μουσικού Συλλόγου Ύδρας

Τίτλοι τέλους για την Τασσώ Καββαδία

Η επονομαζόμενη και ως «κακιά» του ελληνικού κινηματογράφου, η Τασσώ Καββαδία, απεβίωσε το Σάββατο σε ηλικία 89 ετών.

Η ηθοποιός γεννήθηκε στην Πάτρα το 1921, σπούδασε στη Σχολή του Θεάτρου Τέχνης όπου και πρωτοεμφανίστηκε στο έργο του Θόρντον Ουάιλντερ «η μικρή μας πόλη». Στο Θέατρο Τέχνης παρέμεινε έως και το 1958 παίζοντας σε έργα των Πιραντέλλο, Τέννεσι Ουίλλιαμς, Μπρεχτ, Λόρκα κ.α
Έλαβε μέρος σε κινηματογραφικές ταινίες, τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές σειρές, ενώ ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία και μετέφρασε πληθώρα λογοτεχνικών και θεατρικών έργων.
Τη λύπη της για το θάνατο της Τασσώς Καββαδία εξέφρασε η ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού. «Η μεγάλη ηθοποιός μέσα από τους ρόλους, τη θεατρική και κινηματογραφική της πορεία δημιούργησε το δικό της προσωπικό στυλ με το οποίο έχει καταγραφεί στη συλλογική λαϊκή μνήμη ως ξεχωριστή φυσιογνωμία. Ευγενής και ουσιαστική, εργατική και πολυπράγμων η Τασσώ Καββαδία θα παραμείνει αγαπητή διότι ήταν αληθινή», σημειώνει σε ανακοίνωσή του το υπουργείο.
«Η Τέχνη και ο Πολιτισμός έχασαν μια πραγματική δημιουργό. Διότι, η Τασσώ Καββαδία υπηρέτησε με πάθος το θέατρο, τον κινηματογράφο, το καλλιτεχνικό ρεπορτάζ, ενώ εργάστηκε και ως δημιουργός στο ραδιόφωνο. Η προσφορά της απέσπασε την καθολική εκτίμηση. Η μνήμη της θα είναι παντοτινή», δήλωσε η ΝΔ.
Η κηδεία της θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη στις 11:00 το πρωί από το Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών.
ΠΗΓΗ: www.tvxs.gr

«Περί ποίησης» από τους Καλλιτέχνες Ενάντια στο Μνημόνιο

Επίκαιρα «ποιητικά» σχόλια διάβασαν οι καλλιτέχνες ενάντια στο Μνημόνιο, παρεμβαίνοντας κατά την παρουσίαση της ποιητικής συλλογής του υφυπουργού Πολιτισμού Τηλέμαχου Χυτήρη, «Τι μένει από το ρόδο», στο Μουσείο Μπενάκη στις 13 Δεκεμβρίου.


Ακολουθεί το κείμενο που διάβασαν οι καλλιτέχνες:

Κύριε υπουργέ. Εκλεκτοί φίλοι της ποίησης.
Η ποίηση ως γνωστόν "τα βάζει" αναιδώς με το ανεξήγητο.
Ανεξήγητα πράγματα: Πώς η ΝΕΤ μετατρέπεται σε χουντική ΥΕΝΕΔ; Πώς το κούρσεμα των ανθρώπων βαφτίζεται νοικοκύρεμα; Πώς το ράντισμα με φονικά χημικά 9.000 διαδηλωτών από 7.000 πραιτοριανούς στις 6 Δεκεμβρίου λέγεται αποκατάσταση της τάξης;
Πώς η φαινομενική πολυφωνία αποκρύβει μια ταξικά λογοκριμένη ενημέρωση; Πώς η κατοχική κυβέρνηση Παπανδρέου παραδίδει τα κλειδιά της χώρας στα αφεντικά της; Πώς η μείζων βαρβαρότης μπορεί να τροφοδοτεί ακόμα και την ελάσσονα ποίηση;
Πώς οι άνθρωποι "των γραμμάτων και των τεχνών" στοιχίζονται ακόμα, μοιραίοι και ευπειθείς, για να τσιμπολογήσουν από το ανεξάντλητο μνημονιακό σιτηρέσιο; Πώς η φοβική σιωπή των αμνών ακονίζει τα μαχαίρια των χασάπηδων;
Τηλεόραση. Τήλε: που σημαίνει "από μακριά". Τηλέμαχος: αυτός που δίνει τη μάχη από μακριά για να μην υπάρχει ενημέρωση. Και μ΄ αυτόν τον τρόπο τα χεράκια παραμένουν αιωνίως τρυφερά για να πλέκουν στιχάκια.
Πώς είναι ο τίτλος του καινούργιου πονήματός σας κύριε υπουργέ; " Τι μένει από το ρόδο"; Αφού θέλετε διακαώς να εμβαθύνετε στη φυτολογία, πολύ σύντομα θα υποχρεωθείτε να ασχοληθείτε και με ένα άλλο, συλλογικό πόνημα. Το " πίσω έχει η αχλάδα την ουρά".

Απο:www.tvxs.gr

«Κρυμμένος κώδικας» στα μάτια της Μόνα Λίζα

Το μυθιστόρημα του Νταν Μπράουν «Κώδικας Ντα Βίντσι» μπορεί να μην απέχει τελικά και πολύ από την πραγματικότητα, καθώς ιστορικοί τέχνης ανακάλυψαν μικροσκοπικούς αριθμούς και γράμματα στα μάτια της αινιγματικής Μόνα Λίζα.

Το 500 ετών αριστούργημα του Λεονάρντο Ντα Βίντσι αποτελεί μυστήριο αρκετό καιρό τώρα. Ακόμη και σήμερα, η πραγματική ταυτότητα της γυναίκας με το γοητευτικό χαμόγελο παραμένει αβέβαιη.
Μέλη της ιταλικής Εθνικής Επιτροπής Πολιτιστικής Κληρονομιάς αποκάλυψαν πως μεγεθύνοντας υψηλής ανάλυσης φωτογραφίες των ματιών της Μόνα Λίζα, μπορούν να εντοπιστούν γράμματα και αριθμοί. «Στο γυμνό μάτι τα σύμβολα δεν είναι ορατά, αλλά με μεγεθυντικό φακό φαίνονται ξεκάθαρα», εξηγεί ο Σιλβάνο Βινσέντι, πρόεδρος της Επιτροπής.
Στο δεξί μάτι φαίνεται να αποτυπώνονται τα γράμματα LV, τα οποία μπορεί να αποτελούν τα αρχικά του ονόματος του καλλιτέχνη, ενώ στο αριστερό μάτι υπάρχουν σύμβολα, που δεν είναι όμως τόσο προσδιορίσιμα. «Είναι πολύ δύσκολο να τα καθορίσουμε καθαρά, αλλά φαίνεται να είναι τα γράμματα CE ή μπορεί να είναι το γράμμα B – πρέπει να θυμόμαστε ότι ο πίνακας είναι σχεδόν 500 ετών, συνεπώς δεν είναι τόσο ξεκάθαρος όσο όταν πρωτοζωγραφίστηκε».
Ο Βινσέντι, που ταξίδεψε στο Παρίσι για να εξετάσει τον πίνακα στο μουσείο του Λούβρου, εξηγεί ότι η έρευνα της υπόθεσης ξεκίνησε όταν ένα άλλο μέλος της Επιτροπής, ο Λουίτζι Βόρτζια ανακάλυψε ένα μουχλιασμένο βιβλίο σε ένα κατάστημα με αντίκες. Ο 50χρονος τόμος περιγράφει το πώς τα μάτια της Μόνα Λίζα είναι γεμάτα σύμβολα και σημάδια. «Βρισκόμαστε μόλις στην αρχή της έρευνας και ελπίζουμε να εισχωρήσουμε βαθύτερα στο μυστήριο και να αποκαλύψουμε περισσότερες λεπτομέρειες όσο νωρίτερα γίνεται», δήλωσε ο Βινσέντι.
«Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι κανείς δεν έχει προσέξει στο παρελθόν αυτά τα σύμβολα και ήδη από την αρχή της έρευνας ήμασταν σίγουροι ότι δεν είναι τυχαία, αλλά ζωγραφίστηκαν από τον ίδιο τον καλλιτέχνη».
Ο Βινσέντι είναι μέλος της ομάδας που ζητά από τις γαλλικές αρχές την άδεια να εκταφιαστεί η σορός του Ντα Βίντσι, επιθυμώντας να εξετάσει το κρανίο του - αν υφίσταται ακόμη. Εάν υπάρχει, θέλει να προσπαθήσει να επαναδημιουργήσει το πρόσωπό του και να διαπιστώσει αν η Μόνα Λίζα αποτελεί αυτοπροσωπογραφία του καλλιτέχνη, όπως θεωρείται από πολλούς. Ορισμένοι ιστορικοί πιστεύουν ότι ο Ντα Βίντσι ήταν ομοφυλόφιλος και πως η αγάπη του για τους γρίφους τον οδήγησε να ζωγραφίσει τον εαυτό του ως γυναίκα.
Μια άλλη θεωρία υποστηρίζει ότι η Μόνα Λίζα είναι η Λίζα Γκεραρντίνι, η γυναίκα του Φλωρεντιανού εμπόρου ή ακόμη και η μητέρα του καλλιτέχνη.
«Ο Ντα Βίντσι έδινε ιδιαίτερη σημασία στη Μόνα Λίζα και γνωρίζουμε ότι τα τελευταία χρόνια της ζωής του κουβαλούσε τον πίνακα μαζί του όπου πήγαινε. Ξέρουμε επίσης ότι ο Ντα Βίντσι ήταν πολύ εσωτεριστικός και χρησιμοποιούσε σύμβολα στα έργα του για να περνάει μηνύματα. Έχουμε εξετάσει και άλλους πίνακες χωρίς να βρούμε παρόμοια σύμβολα ή γράμματα».
«Το ερώτημα πλέον είναι τί σημαίνουν... Είμαστε σχεδόν σίγουροι ότι το LV είναι η υπογραφή του, αλλά οι άλλοι αριθμοί και γράμματα; Ποιος ξέρει... μπορεί να είναι και ένα ερωτικό μήνυμα προς το πρόσωπο που απεικονίζεται στον πίνακα».
Aπο:www.tvxs.gr

Στην ταινία «Άπνοια» το βραβείο Κοινού του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Η ταινία «Άπνοια» του Άρη Μπαφαλούκα (Ελλάδα, 2010) απέσπασε το βραβείο Κοινού FISCHER του Διεθνούς Διαγωνιστικού τμήματος του 51ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Το βραβείο συνοδεύεται από το χρηματικό έπαθλο των 3.000 ευρώ.

Απο:www.tvxs.gr

Ζάππειο Εκθεση με 108 έργα Ελλήνων ζωγράφων

Το έργο με την υψηλότερη τιμή εκκίνησης της δημοπρασίας είναι του Κωνσταντίνου Βολανάκη (1837-1907) "Ιστιοφόρο και ατμόπλοιο"

Το έργο με την υψηλότερη τιμή εκκίνησης της δημοπρασίας είναι του Κωνσταντίνου Βολανάκη (1837-1907) "Ιστιοφόρο και ατμόπλοιο"

Εκτίθενται από σήμερα μέχρι και την Πέμπτη στο Ζάππειο Μέγαρο με ελεύθερη πρόσβαση για το κοινό 109 έργα Ελλήνων ζωγράφων, στο πλαίσιο της δημοπρασίας Ελληνικής Ζωγραφικής του οίκου «Βέργος» που θα πραγματοποιηθεί τον ίδιο χώρο
στις 10 Δεκεμβρίου.

Στα έργα της Δημοπρασίας συμπεριλαμβάνεται μεταξύ άλλων ένα σπάνιο θεματικό έργο του Σπύρου Βασιλείου, η «Σπιναλόγκα».

Ο Βασιλείου εμπνεύστηκε στη δεκαετία του '70 από την ενέργεια του τοπίου έναν δυναμικό σε χρώματα πίνακα που εκφράζει όλη τη συναισθηματική φόρτιση που προκαλεί το νησί στους επισκέπτες του.

Η δημοπρασία περιλαμβάνει έργα Ελλήνων ζωγράφων από τον 19ο αιώνα μέχρι και την προηγούμενη δεκαετία, καλύπτοντας έτσι μια σημαντική χρονική περίοδο της ελληνικής ζωγραφικής.

Το έργο με την υψηλότερη τιμή εκκίνησης της δημοπρασίας είναι του Κωνσταντίνου Βολανάκη (1837-1907) "Ιστιοφόρο και ατμόπλοιο" με τιμή 60.000-80.000 ευρώ και ακολουθεί το έργο του Παύλου (γ.1930) "Baroque" με τιμή 50.000-70.000 ευρώ, ενώ
συνολικά περιλαμβάνονται έργα περισσοτέρων από 60 ζωγράφων με μεγάλο εύρος τιμών που ξεκινούν από 3.000 ευρώ.

Στα σημαντικότερα έργα της δημοπρασίας περιλαμβάνονται επίσης: ο "?γιος Σεβαστιανός" του Τσαρούχη, το "Ομηρικό ακρογιάλι" του Γεράσιμου Στέρη, το ιστορικό "Εσωτερικό με καθρέφτες" του Δημήτρη Μηταρά, η προσωπογραφία γυναίκας"
του Γιάννη Μόραλη κα.

Ζωγράφοι των οποίων έργα περιλαμβάνονται στη δημοπρασία είναι με αλφαβητική σειρά οι: Αγγελίδου Δ., Ακριθάκης Α., Αργυρός Ου., Βακιρτζής Γ., Βασιλείου Σ., Βολανάκης Κ., Βυζάντιος Π., Γαΐτης Γ., Γεραλής Α., Γερμενής Β., Γεωργάς Μ., Γαλλινάς Α., Γκίκας Ν. Χατζηκυριάκος, Γουναρόπουλος Γ., Δερπάπας Γ., Διαμαντόπουλος Δ., Δρούγκας Α., Ζούνη Ό., Θεόφιλος, Θεοφυλακτόπουλος Μ., Θωμόπουλος Ε., Κανιάρης Β., Καράς Χ., Κεσσανλής Ν., Κοκκινίδης Δ., Κόττης Γ., Κοψίδης Ρ., Κρυστάλλης Α., Λάππας Γ., Μακρουλάκης Μ., Μανωλίδης Θ., Μαυροΐδης Γ., Μόραλης Γ., Μποκατσιάμπης Β., Μπότσογλου Χρ., Μυταράς Δ., Νικολάου Ν., Παπαλουκάς Σ., Παύλος, Πεντζίκης Ν. Γ., Πιερράκος Α., Ποταμιάνος Χ., Πράσινος Μ., Σακαγιάν Ε., Σάμιος Π., Σαχίνης Ν., Σόρογκας Σ., Σπαθάρης Σ., Σπεράντζας Β., Σπυρόπουλος Γ., Στέρης Γ., Τάκης, Τέτσης Π., Τσαρούχης Γ., Τσίγκος Θ., Τσόκλης Κ., Φασιανός Α., Χρύσα, Ψυχοπαίδης Γ., Barkoff A., Bonirote P..

Aπο: http://www.tovima.gr/

Το φεστιβάλ των 700 ευρώ

Δυστυχώς, το σημαντικότερο γεγονός της πρώτης ημέρας του Φεστιβάλ Κινηματογράφου ήταν η διαμαρτυρία των περσινών εργαζομένων, που εδώ και ένα χρόνο παραμένουν απλήρωτοι.
Το δυστυχές γεγονός φυσικά δεν είναι η διαμαρτυρία των εργαζομένων, αλλά η συγκλονιστική αδιαφορία της διοίκησης. Γιατί όταν 300 άνθρωποι δεν έχουν πληρωθεί για τη δουλειά τους, χάρη στην οποία το Φεστιβάλ υπάρχει και λειτουργεί, δεν γίνεται να το ξεπεράσεις έτσι εύκολα και να ασχοληθείς με τις ταινίες. Πόσο μάλλον όταν οι άνθρωποι αυτοί συναντιώνται, κινητοποιούνται και παρεμβαίνουν στο Φεστιβάλ διεκδικώντας το αυτονόητο.
Η "λιτή", όπως χαρακτηρίστηκε από τους διοργανωτές, τελετή έναρξης σήμερα, χαρακτηρίστηκε έτσι από τη διαμαρτυρία των "απλήρωτων". Πρόκειται για 300 περίπου εργαζομένους της περσινής διοργάνωσης, οι οποία εργαζόταν με συμβάσεις χρόνου ή έργου, είτε απευθείας στο Φεστιβάλ, είτε σε διάφορες υπεργολαβίες. Το Φεστιβάλ τους χρωστά από πέρσι συνολικά γύρω στις 600.000 ευρώ. Το χειρότερο όμως δεν είναι η καθυστέρηση, αφού αυτή είναι -δυστυχώς- αναμενόμενη κάθε χρόνο (οι αντίστοιχοι εργαζόμενοι του προπέρσινου φεστιβάλ για παράδειγμα πληρώθηκαν ένα χρόνο πάλι μετά). Ακόμα περισσότερο, οι εργαζόμενοι φοβούνται πια ότι υπάρχει κίνδυνος τα λεφτά να τα χάσουν, ή τέλος πάντως να μείνουν ως αιώνια εκκρεμότητα: όπως λεει και το γνωστό ρητό για τους κάθε λογής συμβασιούχους, μπλοκάκηδες κοκ "τα λεφτά να τα χάσεις, δεν τα χάνεις, αλλά να το πάρεις, δεν τα παίρνεις"...

Απο:www.alterthess.grΗ προηγούμενη διοίκηση του Φεστιβάλ άφησε πίσω της ένα χρέος που ξεπέρασε τα 6 εκατομύρια: ανάμεσά τους και οι αμοιβές των συμβασιούχων. Σύμφωνα με τις πληροφορίες των εργαζομένων, με βάση τις σχετικές απαντήσεις του Διευθυντή του Φεστιβάλ, η νέα διοίκηση κάλυψε 1 εκ. από τα χρέη, δίνοντας όμως προτεραιότητα σε άλλες, παλιότερες υποχρεώσεις. Επίσης, εξασφάλισε μέχρι τώρα επιχορήγηση ενός εκατομυρίου από το Υπουργείου Πολιτισμού και άλλου 1,5 από άλλες πηγές, τα οποία όμως διατέθηκαν για τη φετινή διοργάνωση. Έτσι, οι εργαζόμενοι έμειναν με την απάντηση ότι "λεφτά δεν υπάρχουν".
Μέσα στον κυνισμό της κρίσης, αρχίζουμε να συνηθίζουμε τόσο πολύ στις απολύσεις, τα απλήρωτα δεδουλευμένα, τις δωρεάν υπερωρίες κοκ, που μοιάζει πια "δευτερεύον" να χρωστά κάποιος εργοδότης 500, 700 ή 2.000 ευρώ σε έναν εργαζόμενο, (τόσα έχουν να λαμβάνουν οι περισσότεροι από τους 300 εργαζόμενους). Όμως, δεν είναι. Ένα πόσο ίσο με το βασικό μισθό σήμερα, λείπει πραγματικά πολύ, ειδικά από ανθρώπους που αναγκάζονται να αναζητούν τέτοιες περιστασιακές εργασίες για να τα βγάλουν πέρα. Η διοίκηση του Φεστιβάλ, "έχει" ή "δεν έχει" χρήματα, κανονικά δεν δικαιούταν να κηρύξει την έναρξη πάνω στις πλάτες απλήρωτων εργαζομένων. Δεν ξεκινάς έτσι μια "γιορτή", πόσο μάλλον όταν διακυρήσσεις ότι είναι αφιερωμένη στον ανεξάρτητο κινηματογράφο και τους νέους δημιουργούς...
Παρόλα αυτά το έκανε και έτσι η πρώτη ημέρα του Φεστιβάλ μας άφησε μια πολύ πικρή γεύση. Γεύση, που επιβεβαιώθηκε και από την εικόνα των χώρων του Φεστιβάλ. Ο χώρος του Ολύμπιον, που φιλοξενούσε την Τελετή Έναρξης ήταν ζωσμένης με αστυνομικούς από νωρίς το απόγευμα, ενόψει της διαμαρτυρίας των εργαζομένων. Όταν μάλιστα αυτοί έφτασαν στην πόρτα, ανέρτησαν πανό και φώναξαν συνθήματα, ενώ οι "υψηλοί καλεσμένοι" της Τελετής, αναγκάστηκαν να εισέλθουν από την πίσω πόρτα, εκτυλίχθηκαν κινηματογραφικές σκηνές (μάλλον παρωδίας), με μια ολόκληρη διμοιρία αστυνομικών να μπαινοβγαίνει στο Ολύμπιον από μια πλαϊνή πορτούλα. Η διαμαρτυρία κράτησε για μία περίπου ώρα, ενώ ταυτόχρονα πανό ανέρτησαν και σκηνοθέτες, διαμαρτυρόμενοι για το νόμο Γερουλάνου για τον κινηματογράφο.
Στους υπόλοιπους χώρους του Φεστιβάλ στο λιμάνι, η εικόνα δεν ήταν περισσότερο ενθαρρυντική, αφού ελάχιστος κόσμος κυκλοφορούσε. Οι περισσότερες αίθουσες βέβαια γέμισαν, αν και όχι ασφυκτικά. Είναι σίγουρα νωρίς για συμπεράσματα, η αυριανή εικόνα θα δείξει σίγουρα πολύ περισσότερα.
Είναι επίσης νωρίς να μιλήσουμε για τις ταινίες. Άλλωστε, σήμερα μόλις είχε ο περισσότερος κόσμος την ευκαιρία να δει το πρόγραμμα. Σίγουρα, αυτό φαίνεται πολύ πιο ενδιαφέρον από το περσινό. Ειδικά το τμήμα των "Ανοιχτών Οριζόντων", που αποτελεί και την προσωπική επιλογή του νέου Διευθυντή Δημήτρη Εϊπίδη, όπως και οι ανανεωμένες, και σαφώς πιο κοντά στον αρχικό τους προσανατολισμό, "Μέρες Ανεξαρτησίας". Τα δυο διαγωνιστικά, ελληνικό και διεθνές, όπως και οι "Ματιές στα Βαλκάνια" με μια πρώτη ματιά φαίνεται ότι έχουν λιγότερες, αλλά μάλλον πιο ενδιαφέρουσες ταινίες.
Εκείνο όμως που θέλουμε να σημειώσουμε από την πρώτη κιόλας ημέρα, είναι το αφιέρωμα στα Κροάτικα Κινούμενα Σχέδια, μέρος του βαλκανικού τμήματος. Σήμερα προβλήθηκε το πρώτο μέρος, αποτελούμενο από μικρές ταινίες, γυρισμένες στα τέλη του '50 και στις αρχές του '60. Εξαιρετικά σενάρια που πιάνουν με συγκεκριμένο τρόπο ζητήματα όπως το εμπόρευμα, το χρήμα, οι σχέσεις, ο πόλεμος, σκίτσα απλά και δυνατά, χιούμορ και εικαστική ομορφιά, συνθέτουν κάτι που δεν μοιάζει με αυτά που γνωρίσαμε ως κινούμενα σχέδια τις επόμενες δεκαετίτες στη δύση.